Wat is de relatie tussen ons zenuwstelsel en de darmen?
Bij het functioneren van de darm kijken we al snel naar de inhoud ervan. We denken dan aan het gehalte van de gezonde darmflora, de aanwezigheid van gifstoffen, pathogenen, spijsverteringsenzymen en voeding. Echter is er nog één zeer belangrijke factor die veel invloed heeft op het functioneren van het gehele spijsverteringskanaal en dat is het zenuwstelsel.
Het zenuwstelsel
Het zenuwstelsel bij de mens is opgebouwd uit het centrale zenuwstelsel (de hersenen) en het ruggenmerg. Daarnaast hebben we een perifeer zenuwstelsel dat het gedeelte is van het zenuwstelsel dat buiten de hersenen en het ruggenmerg valt. Het zijn die zenuwbanen die de verbinding vormen tussen de organen en het centrale zenuwstelsel. Het is dus het verbindende deel van het zenuwstelsel dat belangrijk is en altijd optimaal zou moeten functioneren.
Perifeer zenuwstelsel
Voor het functioneren van het perifere zenuwstelsel wordt er onderscheid gemaakt tussen twee verschillende delen van het perifere zenuwstelsel. Aan de ene kant het parasympatische deel dat voor de rust en ontspanning zorgt. Aan de andere kant het orthosympatische deel dat voor actie zorgt. Deze twee delen hebben we allebei nodig en ze horen perfect in balans te zijn met elkaar. We hebben in ons leven een goede balans nodig van rust en actie.
Parasympatisch deel
Het parasympatische gedeelte van het zenuwstelsel zorgt voor de opname van voedingsstoffen, een grotere productie van spijsverteringssappen, snellere darmbeweging en verwijding van bloedvaten naar het spijsverteringsstelsel. Deze zaken kosten het lichaam veel energie en kunnen daarom het beste geregeld worden vanuit de rust situatie van het parasympatische zenuwstelsel.
Orthosympatisch deel
Het orthosympatische zenuwstelsel zorgt voor actie en de zogenaamde ‘vecht of vlucht’ reactie. In de natuur zou het lichaam als het door een leeuw achterna gezeten wordt geen prioriteit stellen aan een goede spijsvertering, maar wel aan het optimaal functioneren van de spieren om weg te rennen. Als het orthosympatische zenuwstelsel in het lichaam de overhand heeft, dan heeft de spijsvertering hier dus onder te lijden. De spijsverteringsorganen krijgen dan minder prikkels en minder bloedtoevoer en dat kan allerlei problemen geven voor darmen.
Neurotransmitters en een tekort aan Choline
Het is belangrijk om te weten dat beide zenuwstelsels werken met stofjes die neurotransmitters heten en deze zorgen voor de communicatie tussen de zenuwcellen. De beide zenuwstelsels maken volop gebruik van een neurotransmitter genaamd ‘Acetylcholine’. Zonder deze stof gaat de werking van beide zenuwstelsels verkeerd lopen. Nu is het zo dat de neurotransmitter Acetylcholine gemaakt wordt van een ander stofje genaamd ‘Choline’. Het is gebleken dat veel mensen een tekort hebben aan Choline. Dit is helaas niet goed bekend bij medici en therapeuten. Choline komt o.a. voor in eigeel, orgaanvlees en in mindere mate in vruchten en noten. Helaas worden eieren te weinig geconsumeerd, omdat de medische wereld nog steeds denkt dat eieren cholesterol verhogend werken. Ook orgaanvlees is geen favoriet meer bij de hedendaagse mens.
Balans tussen zenuwstelsels is van belang
Behalve het uit balans raken van beide zenuwstelsels kan een tekort aan Choline ook een reeks andere aandoeningen tot gevolg hebben, zoals leververvetting, dementie en adervervetting. Het is duidelijk dat men het stofje nodig heeft. Als er geen balans meer te verkrijgen is voor het lichaam tussen de twee typen zenuwstelsels zal het spijsverteringsstelsel enorm te lijden hebben. Daarom is het belangrijk deze balans weer terug te krijgen door toediening van de juiste voedingsstoffen. Vervolgens kan men beginnen met de reiniging van het darmstelsel waarna de beschadigde weefsels weer opgebouwd kunnen worden met de juiste middelen.